ซะกาตฟิตร์
ความหมายของซะกาตฟิตร์
ซะกาตฟิตร์ คือ อาหารส่วนหนึ่งที่มุสลิมจำเป็นต้องแจกจ่ายให้แก่ผู้ยากไร้ เพ่อชะตนเองให้สะอาดและเพื่อชดเชยข้อบกพร่องต่างๆที่อาจเกิดขึ้นในระหว่างถือศิลอด เช่น คำพูดที่ไร้สาระและหยาบคาย เป็นต้น ดังที่มีหะดิษระบุไว้ :
“ ท่านร่อซูลลุ้ลเลาะห์ (ซ.ล) ได้กำหนดซะกาตฟิตร์ เพื่อชำระผู้ถือศิลอดให้สพอาดจากคำพูดที่ไร้สาระ และหยาบคาย และเพื่อเป็นอาหารแก่คนยากไร้ ” . รายงานโดย อบูดาวูด
เคล็ดลับ (ความสำคัญ) และการบัญญัติซะกาตฟิตร์
ซะกาตฟิตร์ ถูกบัญญัติในปีฮิจเราะห์ศักราชที่ 2 ซึ่งถูกบัญญัติในปีเดียวกันการการถือศิลอดในเดือน รอมฎอน.
ความสำคัญของการจ่ายซะกาตฟิตร์ คือ การสนองความต้องการของผู้ยากไร้และขัดสน ให้ได้มีอาหารไว้รับประทานอย่างสมบูรณ์ และเพื่อสร้างความปิติยินดีแก่พวกเขา จนไม่ทำให้เกิดความรู้สึกขื่นขมในความยากจนและขัดสน ในช่วงเวลาที่มุสลิมทุกคนต่างแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่สวยงาม และมีอาหารการกินที่อิ่มหนำสำราญเนื่องในการเฉลิมฉลองวันอีด
และการจ่ายซะกาตฟิตร์ยังเป็นการนำตนให้เข้าใกล้ชิดอัลลอฮฺอีกด้วย และยังเป็นการขจัดความผิดต่างๆของผู้ที่ถือศิลอดอาจจะกระทำขึ้นในขณะถือศิลอด.
เงื่อนไขที่ทำให้จำเป็นต้องจ่ายซะกาตฟิตร์
1. จะต้องเป็นเสรีชน.
2. จะต้องรับนับถือศาสนาอิสลาม.
3. จะต้องมีทรัพย์ที่เกินความสามารถของตนและคนที่ตนจำเป็นต้องจ่ายค่าเลี่ยงดูให้ในวันอีดและคืนหลังจากวันอีด.
4.มีชีวิตอยู่ทันได้พบกับส่วนหนึ่งของเดือนรอมฎอน และเป็นส่วนหนึ่งของเดือนเชาวาล.
ปริมาณที่จะต้องจ่ายซะกาตฟิตร์
ปริมาณที่จะต้องจ่ายซะกาตฟิตร์ คือ 1 ศอฮ์ (ทะนาน) จากชนิดอาหารหลักที่ใช้ในการบริโภคในประเทศไทย คือ ข้าวสาร และ จำนวน 1 ศอฮ์ของท่านนบีมูฮัมหมัด เท่ากับ 4 มุด หรือ 4 กอบมือขนาดปานกลาง ซึ่งนักวิชาการบางท่านให้ทัศนะว่า เท่ากับ 2.5 กิโลกรัม และบางท่านก็เทียบเท่า 3 กิโลกรัม.
เวลาที่จะต้องจ่ายซะกาตฟิตร์
เป็นที่อนุญาตให้ทำการจ่ายซะกาตฟิตร์ตั้งแต่เข้าเดือนรอมฎอน แต่สุนัตให้จ่ายให้เสร็จก่อนละหมาดอีด และมักรูห์ที่จะนำซะกาตฟิตร์ไปจ่ายหลังละหมาดอีด แต่ถ้าหากมีเหตุผล เช่น รอญาติใกล้ชิด หรือ เพื่อนบ้านมารับซะกาตฟิตร์ ก็สุนัตให้จ่ายหลังละหมาดอีด และที่ดีนั้นควรรีบจ่ายซะกาตฟิตร์ เพื่อคนยากจนจะได้นำไปเป็นอาหารในเดือน รอมฎอน และ เพื่อมีเวลาพอที่จะแลกเปลี่ยนและจัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับตนเองและลูกเมียได้ทันในวันอีด.
จ่ายซะกาตฟิตร์ให้ใครได้บ้าง
นักวิชาการมีความเห็นพ้องกันว่า ซะกาตฟิตร์นั้นให้จ่ายแก่บุคคลทั้ง 8 จำพวกที่มีสิทธิ์ได้รับซะกาต ซึ่งได้แก่
1. คนยากไร้ คือ คนที่มีทรัพย์ไม่พอเป็นค่าอาหาร ค่านุ่งห่มและค่าที่พัก เช่น ต้องการใช้วันละ 100 บาท แต่หาได้วันละ 30 บาท เป็นต้น .
2. คนขัดสน คือ คนที่มีรายรับใม่พอรายจ่าย เช่น ต้องการใช้วันละ 100 บาท แต่หาได้วันละ 80 บาท เป็นต้น .
3. เจ้าหน้าที่ซะกาต คือ คนงาน เจ้าหน้าที่ และคนเก็บ ซึ่งอิหม่ามต้องอาศัยพวกเขาในการจัดเก็บ รวบรวมและแจกจ่ายซะกาต.
4. ผู้ศรัทธาใหม่ คือ ผู้ที่เพิ่งเข้ารับอิสลาม และการแจกจ่ายซะกาตให้เขาจะทำให้ศรัทธาของเขามั่นคงมากขึ้น
5. ในการไถ่ตัวทาส คือ ทาส ที่ทำสัญญาไถ่ตัวเองจาการเป็นทาส โดยหาเงินมาจ่ายให้นายเป็นงวดๆ เมื่อจ่ายครบก็เป็นอิสระ ดังนั้นให้จ่ายซะกาตแก่ทาสประเภทนี้ในส่วนที่ไม่สามารถหามาจ่ายค่างวดแก่นายได้.
6. คนมีหนี้ คือ คนที่มีหนี้มากไม่สมารถชดใช้ได้ เงื่อนไขคือ จะต้องเป็นการกู้ยืมเพื่อกระทำสิ่งที่ไม่ผิดบัญญัติศาสนา
7. ในวิถีทางของอัลเลาะห์ คือ นักรบอาสาสมัคร ในสงครามปกป้องศาสนาโดยไม่มีค่าตอบแทนและไม่มีเงินเดือน ซึ่งในสมัยนี้ นักวิชาการ ได้ตีความให้กว้างขึ้น โดย ครูที่ทำการสอนศาสนาอิสลามก็เข้าข่ายในสิ่งดังกล่าว.
8. คนเดินทาง คือ คนเดินทางที่การเดินทางของเขามีวัตถุประสงค์ไม่ผิดหลักการศาสนา.
อัลฟิกฮฺ มันฮะยี่ เล่มที่ 2 แปลโดย อาจารย์ อรุณ บุญชม